ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΞΟΡΚΙ

[Μομφεράτος]

Ο Μομφεράτος μπορεί να είχε αρκετούς γνωστούς αλλά έκανε δύσκολα φίλους. Τα πρώτα χρόνια της Ακαδημίας ήταν  πολύ δεμένος με τον Βασίλειο. Πέντε χρόνια παντού πήγαιναν μαζί. Είχαν πει ο ένας για το άλλον, ή έτσι νόμιζε ο Μομφεράτος. Έπεσε από τα σύννεφα όταν έμαθε για την αποβολή του λόγω χρήσης μαύρης αρκάνας. Όλος του ο χαρακτήρας δεν έδειχνε κάτι τέτοιο. Του άφησαν μόνο 2 λεπτά να πουν αντίο κ αυτό γιατί τους έβλεπαν πόσο δεμένοι ήταν. Ο Βαλίλειος ήταν ένας κοντούλης, χοντρούλης άνθρωπος με μαυρισμένος δέρμα και μαύρα έντονα φρύδια. Τα χέρια του ήταν πολύ τριχωτά και ίδρωνε όλη την ώρα. Όταν ήταν νευρικός πήγαινε πάνω κάτω και μιλούσε ασταμάτητα. Αριθμομνήμων και ορθολογιστής, θεωρούσε μόνη τέχνη τα μαθηματικά καθώς τα έβλεπε παντού. Σε αυτά τα 2 λεπτά αποχαρετισμού του έσφιξε ένα χαρτάκι στο ΄χέρι. Δεν μπορούσε να χαλαρώσει τη γροθιά μου για ώρες. Φοβόμουν αυτό που θα έβρισκε μέσα. Αργά το βράδυ άναψε ένα κερί στον  Κοιτώνα. Μαύρο Ξόρκι αναζήτησης οικογενειακής ρίζας.  από κάτω με δικά του γράμματα, για να βρεις αυτό που ψάχνεις. Παρατηρούσε τον Βαλύριον καιρό. Με την βοήθειά του και τις ικανότητές του θα μπορούσε να συγκεντρώει τα υλικά αυτά που χρειαζόντουσαν για το ξόρκι. Άραγε ήταν τόσο άφοβος όπως έδειχνε και έλεγε;

[Βαλύριον]

Ο Βαλύριον κατευθύνθηκε βιαστικά προς το προαύλιο μην μπορώντας να αποβάλει από τις σκέψεις του το σημείωμα του Μομφεράτου.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΑΝ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ!
Το επαναλάμβανε διαρκώς στο κεφάλι προσπαθώντας να καταλάβει τι μπορεί να είχε στο μυαλό του ο συμμαθητής του.

Μετά από μερικά λεπτά εντόπισε τον Μομφεράτο να στέκεται σκεπτικός. Αμέσως περπάτησε νευρικά προς το μέρος του ρίχνοντας μερικές ματιές  πίσω του να σιγουρευτεί ότι δεν τον ακολουθούν. Ξεροβήχοντας έκανε γνωστή την παρουσία του στον Μομφεράτο ο οποίος διακόπηκε ξαφνικά από τις σκέψεις του και γύρισε προς το μέρος του.

[Μομφεράτος]

Μόλις άκουσε το ξερόβηχα αγχώθηκε ακόμα πιο πολύ. Πλέον δεν ήταν μια σκέψη στο μυαλό του που ΙΣΩΣ κάποια μέρα έβαζε σε εφαρμογή. Π΄λέον είχε κάνει το πρώτο βήμα. Ήξερε ότι μόνος δεν θα τα κατάφερνε. "Ξέρω ότι δεν έχουμε πει και πολλά πράγματα ο ένας στον άλλο αλλά σίγουρα έχουε κάποια αμοιβαία εκτίμηση. Επίσης ήθελα κάποιο τολμηρό, ικανό, και έξυπνο" Ο Μομφεράτος είε βάλει μπρος την πειθώ του. "Λοιπόν, τι θα έλεγες για μια βόλτα στο δάσος προς αναζήτησης απαγορευμένων βοτάνων;"

Ο Βαλύριον κατευθύνθηκε βιαστικά προς το προαύλιο μην μπορώντας να αποβάλει από τις σκέψεις του το σημείωμα του Μομφεράτου.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΑΝ ΔΕΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ!
Το επαναλάμβανε διαρκώς στο κεφάλι προσπαθώντας να καταλάβει τι μπορεί να είχε στο μυαλό του ο συμμαθητής του.

Μετά από μερικά λεπτά εντόπισε τον Μομφεράτο να στέκεται σκεπτικός. Αμέσως περπάτησε νευρικά προς το μέρος του ρίχνοντας μερικές ματιές  πίσω του να σιγουρευτεί ότι δεν τον ακολουθούν. Ξεροβήχοντας έκανε γνωστή την παρουσία του στον Μομφεράτο ο οποίος διακόπηκε ξαφνικά από τις σκέψεις του και γύρισε προς το μέρος του.

[Βαλύριον]

Ο Μομφεράτος φαινόταν πραγματικά αγχωμένος  και ο Βαλύριον το είχε αντιληφθεί.
Δάσος, Απαγορευμένα βότανα δεν ακούστηκε καθόλου καλό το σχέδιο του. Ο Βαλύριον προερχόταν από μια οικογένεια είχε καταλάβει ότι όλα αυτά χρειάζονταν για κάποιο αλχημικό ξόρκι, κάτι που δεν του άρεσε καθόλου. Ωστόσο του απάντησε με αυστηρό ύφος :
"Αρχικά τα κομπλιμέντα με κουράζουν, οπότε όταν απευθύνεσαι σε εμένα θα μπαίνεις κατευθείαν στο ψητό. Τώρα, όσον αφορά το θέμα μας, προκειμένου να σε βοηθήσω πρέπει να μάθω το λόγο που χρειάζεσαι βότανα και μάλιστα απαγορευμένα."

[Μομφεράτος]

Ο Μομφεράτος σιγουρεύτηκε ότι ο Βαλύριον ήταν των πράξεων και όχι της κουβέντας. "Ξέρω ότι είναι μπέρδεμα όλο αυτό, μην νομίζεις ότι κι εγώ δεν έχω τις αμφιβολίες μου. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Αφορά το παρελθόν μου. Είναι ένα ξόρκι εντουπισμού οικογενειακής ρίζας. Θα στο κάνω λιανά. Σε βοηθάει να εντοπίσεις τον πιο κοντινό εξαίματος συγγενής σου. Κι αυτό δεν είμαι σίγουρος. Μου το έδωσαν χωρία πολλές επεξηγήσεις...." Ξανασκέφτηκς που πάει να μπλέξει τον συνσπουδαστή του και κατεβάζοντας το κεφάλι έιπε με χαμηλή φωνή "Δεν ήταν καλή ιδέα......θα μπλέξεις!¨
"

Ο Μομφεράτος φαινόταν πραγματικά αγχωμένος  και ο Βαλύριον το είχε αντιληφθεί.
Δάσος, Απαγορευμένα βότανα δεν ακούστηκε καθόλου καλό το σχέδιο του. Ο Βαλύριον προερχόταν από μια οικογένεια είχε καταλάβει ότι όλα αυτά χρειάζονταν για κάποιο αλχημικό ξόρκι, κάτι που δεν του άρεσε καθόλου. Ωστόσο του απάντησε με αυστηρό ύφος :
"Αρχικά τα κομπλιμέντα με κουράζουν, οπότε όταν απευθύνεσαι σε εμένα θα μπαίνεις κατευθείαν στο ψητό. Τώρα, όσον αφορά το θέμα μας, προκειμένου να σε βοηθήσω πρέπει να μάθω το λόγο που χρειάζεσαι βότανα και μάλιστα απαγορευμένα."

[Βαλύριον]

Θα μπ΄λέξεις... Αυτή η φράση ήταν ολόκληρη η ζωή του Βαλύριον.
 Από τότε που ήταν μικρό παιδί και το έσκαγε από το σπίτι του για να πάει στο εργαστήριο του γερο-Γιούκιτο πάντα ερχόταν αντιμέτωπος με τις επιπτώσεις των πράξεών και κυρίως τις επιπλήξεις από τους μεγαλύτερους. Οι μπελάδες ήταν αναπόσπαστο μέρος της ζωής του.
Ωστόσο δεν μπορούσε να καταλάβει την ανάγκη του Μομφεράτου να μάθει τις ρίζες τους. Ο ίδιος είχε πολύ χαμηλά τις αξίες της οικογένειας και της καταγωγής μιας και στα 7 του το είχε σκάσει οριστικά από το σπίτι του.
 "Δε φοβάμαι να μπω σε μπελάδες φίλε μου, απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θες να μάθεις από που προέρχεσαι. Σημασία δε έχει πώς ήρθες σε αυτή τη ζωή αλλά τι κάνεις με αυτή. Ίσως η άγνοια είναι ευτυχία, τις περισσότερες φορες..." αυτά ήταν τα λόγια του και περίμενε με μεγάλη περιέργεια την απάντηση.

[Μομφεράτος]

Τα λόγια του φίλου του τον προβλημάτισα μεν αλλά δεν κλόνισαν ούτε στο χιλιοστό της μανία που τον είχε καταβάλει. Από τα πρώτα του χρόνια φρόντισε η μητριά του η Θάλασσα να του πει την αλήθεια ή έστω…την μισή από αυτή. Δεν είμαι η πραγματική σου μαμά  αλλά θα σε αγαπήσω και θα σε φροντίσω όπως η Θάλασσα φροντίζει και αγκαλιάζει όλα της τα πλάσματα, κι αν κάποιος σε πειράξει τότε σαν κύμα λυσσασμένο στα  βράχια πάνω θα τον χτυπήσω και θα τον σπάσω σαν παλιό σκαρί. Την υπόλοιπη αλήθεια την έμαθα πολύ αργότερα από τον γέροντα σοφό. «Θα σου πω τα δεδομένα και ίσως καταλάβεις.» Είχε αρχίσει να καταλαβαίνει ότι ο φίλος του το ξωτικό δεν ήθελε πολλές αναλύσεις. «Ορθά κοφτά λοιπόν, στη γιορτή του κόκκινου φεγγαριού, κατά την αναπαράσταση με βρήκαν βρέφος μισοπεθαμένο». Τότε σήκωσε το μακρύ του χέρι και σήκωσε τα άσπρα μακριά του μαλλιά για να φανεί το κούτελό του. «Βλέπεις αυτό το σημάδι; Μοιάζει με ολόγιομο φεγγάρι. Ο Σοφός γέροντας πάντα μου έλεγε ότι δεν είναι τυχαίο κι όταν έρθει η ώρα θα φανεί το πεπρωμένο μου. Λοιπόν;»

[Βαλύριον]

Φαινόταν στα μάτια του Μομφεράτου το πάθος και η ανάγκη να ανακαλύψει την αλήθεια. Αν και ο Βαλύριον δεν ήταν άτομο που τον συγκινούσαν τα πάθη των άλλων, αυτή τη φορά αισθανόταν ότι πρέπει να βοηθήσει. Κυρίως γιατί του είχε εξάψει την περιέργεια και επιπλέον δεν του είχε ανατεθεί η πρακτική του άσκηση ακόμα.

"Καθόλου δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή σου αυτή. Ωστόσο η πρότασή σου μου φαίνεται μια πολύ καλή πρόταση για να εξασκηθώ πριν την μεγάλη μου αποστολή. Πότε θες να ξεκινήσουμε;" του είπε και χαμογέλασε λίγο στραβά.