Οι πύρινες γλώσσες έφταναν ψηλά, σχεδόν χάιδευαν τα τοιχώματα της πέτρας, πόσο να εκτείνονταν άραγε; Ο καπνός χανόταν, δε φαινόταν, μα από την άλλη ο σωστός εξαερισμός ήταν ένα από τα δυνατά σημεία των μηχανικών των Νάνων. Πώς αλλιώς θα έστεκαν οι πόλεις τους; Η κεντρική φωτιά ήταν ένα θέαμα, το φως της απλωνόταν παντού, ως τα περίχωρα της πόλης και φώτιζε καθε σκοτεινή γωνιά. Η μυρωδιά που απλωνόταν στην ατμόσφαιρα, παρά τον καλό εξαερισμό, όχι δυσάρεστη, διόλου, μετέφερε κάθε προσφορά. Φρούτα, βότανα. Κάθε λογής προσφορά που κατέληγε στη Φωτιά, μετέφερε και το άρωμα του στην ατμόσφαιρα. Ο θερμός αέρας μετέφερε τα πάντα στα ρουθούνια...ακόμα και τα γλυκά και τις λιχουδιές ή τα ψητά των Νάνων.
Ροή για προσφορές κάθε στιγμή της ημέρας. Τα ταλίσμαν που ευλαβικά πετούσαν στη Φωτιά οι Νάνοι ήταν κάθε λογής μεγέθους, υλικού και μορφής. Οι γηραιότεροι Νάνοι είχαν μεγαλύτερα ταλίσμαν, περισσότερα «βάρη» να αφήσουν πίσω τους, μια συνεχόμενη προσπάθεια, χρόνια με τα χρόνια. Τα παιδιά παίζανε γύρω από τη Φωτιά, γέλια και τσιρίδες αγοριών και κοριτσιών κρατούσαν πάντα το κέντρο της Κόνραμ σε ζωή. Παρέες μεγάλες και μικρές σκόρπιες παντού. Οι νέοι ένας ένας πετούσαν τα ταλίσμαν και οι υπόλοιποι της παρέας χειροκροτούσαν και επευφημούσαν. Πράγματι σκηνές γιορτής και χαράς.
Στην κεντρική πλατεία όλα τα μαγαζάκια παρείχαν τα πάντα. Από μικρές λιχουδιές για τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους έως και κρέατα, μπύρες και παστά. Ζεστά ροφήματα με κανέλα και μήλο ή ζεστά κρασιά με μέλι, μπύρε κίτρινες και μαύρες, με φρούτα και μέλια, οι Νάνοι σίγουρα ήξεραν να πίνουν και να πίνουν πολύ. Όπως και να τρώνε φυσικά.
Το χιόνι μέσα στη Κόνραμ άφαντο, οι Νάνοι το είχαν καθαρίσει για το νέο έτος και τη Νέα Φωτιά. Μα όσο πιο έξω της πόλης κάποιος περπατούσε σιγά σιγά, με τη ζέστη της Φωτιάς να υποχωρεί το λευκό έντυνε όλο και περισσότερο το μέρος. Και γι αυτό, έξω από τα σπίτια μικρά φαναράκια έκαιγαν και κρατούσαν τη ζέστη στους δρόμους αυτούς.
Η πολυκοσμία ήταν ένα φαινόμενο αυτή την περίοδο του χρόνου στη Κόνραμ. Παντού μπορούσες να δεις και να βρεις ότι ήθελες. Ο μικρός ξύλινος ξενώνας που οι Νάνοι παρείχαν στην Ακαδημία, στους μαθητές και τους καθηγητές της ήταν μόλις ένα τετράγωνο μέσα από την κεντρική Πλατεία, κι αυτό για να μην τους ζαλίσει η πολυφωνία του Κέντρου, αλλά συνάμα να είναι δίπλα στη σημαντικότερη ίσως γιορτή τους.
