10 Ορίνα, 1305
Βρίσκομαι στην Ερίσνα εδώ και δύο μέρες, ψάχνοντας τον συντομότερο τρόπο για να φθάσω στο χωριό. Η συντομότερη διαδρομή είναι μέσα από τα Δάση των Βαλησίνων, και μετά από τα Βουνά της Δόξας. Επικίνδυνη διαδρομή όμως... Μίλησα με ένα φιλικό καραβάνι το οποίο θα ταξιδέψει στην Χώρα την Ανθρώπων αύριο... Θα τους ακολουθήσω μέχρι την Σιράν και μετά θα κατηφορίσω στην Έρημο. Η Ερίσνα έχει αυξήσει τα μέτρα ασφαλείας μετά από τον χαμό του Σοφού Αλμέρ και δεν τους αδικώ. Τα όπλα μαζί με τα σκήπτρα κρατούνται μακριά από τους δρόμους, και οποιαδήποτε εισαγωγή από τις υπόλοιπες χώρες εξετάζεται διπλά. Μην μιλήσω για τους ξένους που περνάνε από ενδελεχή έλεγχο κατά την είσοδο στην πόλη είτε από το λιμάνι είτε από την χερσαία οδό. Προσεύχομαι στους Θεούς η Άρυα να είναι καλά και ασφαλής στην Ακαδημία... Στην τελευταία κουβέντα μας αισθάνθηκα τελείως απροετοίμαστος...ήξερε ότι έφευγα και καθώς τα χείλια της άγγιζαν το μάγουλο μου...όλος ο κόσμος μου άνηκε εκείνη την μικρή στιγμή...
Άδειασε το μυαλό σου και τρέξε στην οικογένεια σου. Μα να προσέχεις, και να γυρίσεις πίσω τα τελευταία λόγια της... Λόγια που ακούω ήδη στα αυτιά μου να με ακολουθούν και να μου δείχνουν τον δρόμο σπίτι...σε αυτήν...~~~~~
Κοίταξε για άλλη μια φορά το ημερολόγιο του. Αυτό το μικρό βιβλιαράκι που τον ακολουθούσε παντού. Ήλπιζε ακόμα και αν δεν κατάφερνε να γυρίσει πίσω να το στείλει με ένα γεράκι στην Άρυα, να μάθει τις σκέψεις του και τα συναισθήματα του... Δεν του ήταν ποτέ εύκολο να αναλύσει τι σκέφτεται, πέρα σε αυτό το μικρό εγχειρίδιο της ψυχής του. Ο ήλιος είχε ήδη δύσει προ πολλού, και ο Ζακ βγήκε έξω στην Πόλη να τσιμπήσει κάτι. Ένας πλανόδιος πωλητής, πρόσφερε στον πάγκο του ψαρόσουπα και φύκια στη φωτιά με αλάτι και πιπέρι. Ο Ζακ έκατσε στον αυτοσχέδιο πάγκο του και παράγγειλε μια ψαρόσουπα και μια μερίδα φύκια. Ένας γέρος Βαλησίνος έκατσε λίγο πιο δίπλα παραγγέλνοντας το ίδιο και χαμογελώντας στον Ζακ. "Φίλε Σοβερίνε τι σε φέρνει στα μέρη μας;" τον ρώτησε με περιέργεια. Ο Ζακ μαθημένος ήξερε οτι ποτέ δεν αποκαλύπτεις τον σκοπό σου σε αγνώστους, και σίγουρα ήδη είχε εγείρει υποψίες, και δεν ήθελε να προκαλέσει και άλλες, οπότε πρόσεξε τα λόγια του. "Κανένας συγκεκριμένος σκοπός φίλε μου... Μόνο η αγάπη για ένα ζεστό φαγητό αραιά και που." του απάντησε. Ο γέρος γέλασε απαντώντας "Σε αυτό έχεις δίκιο!!". Αμέσως τους σέρβιρε τις μερίδες του και ο καθένας έπεσε με τα μούτρα στο φαγητό μη λέγοντας κάτι παραπάνω.
Ο Ζακ πήρε το δρόμο για τον πανδοχείο του, και σύντομα κοιμόταν βαθιά.