Τεντωθηκε μέσα στο μεταξένιο της νυχτικο . Άλλη μια μέρα σε αυτό το θλιβερό μέρος. συλλογίστηκε. Πόσο της  έλειπε το σπίτι της, μα κυρίως οι υπηρέτες της. Τώρα πρέπει να δένει τον ίδιο της τον κορσέ! Τι κατάντια.
 Πέταξε τα σκεπασματα από πάνω της και φόρεσε την λεπτή της ρόμπα. Έριξε μια ματιά από το παράθυρο. Στο προαύλιο οι μαθητές έτρεχαν πέρα δώθε, προσπαθώντας να είναι στην ώρα τους για τα μαθήματα. Κοντά στο μεγάλο πλατάνι, η Ιλιντιεν τρομοκρατουσε κάποιους υποψήφιους πολεμιστές.
Έκανε έναν ήχο αποδοκιμασίας. Πόσο την εκνευριζε αυτή η αξεστη ξωτικιά της Θαλανίλ που ήθελε να λέγετε και άριστη! Ο μόνος άριστος στην οικογένεια, ο μόνος τουλάχιστον που την ενδιέφερε, ηταν ο Ιλεθ. Χαμογέλασε στην σκέψη του και αποφάσισε πως δεν ήθελε να ξεκινήσει την μέρα της με νεύρα. "Όχι σήμερα μικρή Άτρας"

Το φτερουγισμα της Λαβίνια την έκανε να  στρέψει την προσοχή της σε αυτή.
 "Καλημέρα και σε εσένα γλυκιά μου Λαβι" της είπε καθώς της χαϊδευε το ράμφος. Έβγαλε μερικά καρύδια από το συρτάρι της, τα οποία διέλυσε χωρίς προσπάθεια και  πρόσφερε το εσωτερικό στο πουλί.

Η αδερφή της πρέπει να έχει ξυπνήσει μέχρι τωρα. Ξεκίνησε να ετοιμάζεται, δυσανασχετώντας όπως κάθε μέρα, που έπρεπε να το κάνει μόνη της. Διάλεξε ένα μακρύ μαύρο φόρεμα που έπεφτε ανάλαφρα τονίζοντας το σώμα της, με δαντελωτά μανίκια και μια λεπτή ζώνη με χρυσή αγκράφα. Φρόντισε τις τελευταίες λεπτομέρειες της εμφάνισης της και πριν βγει από γραφείο της φρόντισε να πάρει τον φάκελο που είχε κλειδωμένο στο συρτάρι της.

Τα βήματα της αντηχουσαν ρυθμικά στο πάτωμα της Ακαδημίας. Περήφανη, με το κεφάλι της ψηλά, διέσχισε τον διάδρομο μοιράζοντας ψεύτικα χαμόγελα στους υποτελείς της, γιατί έτσι ακριβώς τους έβλεπε.
Χτύπησε την πόρτα όμως δεν περίμενε να πάρει απάντηση.
"Nesa" είπε στην γλώσσα τους "Χαίρομαι που σε βρίσκω ξύπνια και έτοιμη."
Υψωσε ελαφρά τα χέρια της σφραγίζοντας το δωμάτιο σε οποιοδήποτε εξωτερικό παράγοντα.

Ένα οικόσημο για την Ιλίντιεν, από την Ιλιντιεν   

ένα λεμονάκι στην Λεξάνα παρακαλω!!!    

Άνοιξε τα μάτια της με δυσκολία, πολύ νωρίτερα απ' όσο συνήθιζε.

Ανακάθισε στο κρεβάτι και περιεργάστηκε τον χώρο• Κέννα και Σάγια είχαν φύγει ήδη, καθόλου παράξενο. Στο βάθος μπορούσε να διακρίνει τον Βαλύριον να κοιμάται ακόμη, ενώ Ούμπρο και Γκλίριον μιλούσαν χαμηλόφωνα δίπλα στο παράθυρο.

«Καλημέρα», ψιθύρισε, για να μην ξυπνήσει τον Βαλ και σηκώθηκε να ετοιμαστεί. Την παρουσία της Ιντούν είχε αντικαταστήσει ένα πιάτο με τηγανίτες, μέλι και καρύδια. Η Άρυα μόρφασε –κάτι ανάμεσα σε χαμόγελο και πίκρα. Σιχαινόταν το πρωινό, κι ας ήταν τόσο όμορφα στολισμένο. Φάτε, έκανε ένα νόημα στον Ούμπρο από μακριά, δείχνοντάς του το πιάτο, και γύρισε να φτιάξει για τον εαυτό της έναν κάουα. Όσο περίμενε να βράσει το νερό, τσέκαρε τα κομμάτια παταμά που είχε αφήσει το προηγούμενο βράδυ να στεγνώνουν. Φαίνονταν μια χαρά. Έκανε μια νοητή σημείωση να μην δοκιμάσει να τα μυρίσει —ακόμη. Ακούμπησε στο τραπέζι ένα μικρό σακούλι με κάουα –σε περίπτωση που οι άντρες της παρέας ήθελαν και εκείνοι να ξεκινήσουν καλά την ημέρα τους– και με τη ζεστή κούπα στο χέρι, πήγε να πάρει τη συνηθισμένη της θέση μπροστά από τον καθρέφτη.

Ποιον θα υποδυόταν σήμερα; Ποιον ρόλο μπορούσε να υποστηρίξει; Ποιος δεν θα τραβούσε την προσοχή; Και πάνω απ' όλα, ποιον θα εμπιστεύονταν οι Αντβάρι;

Η Άρυα σούφρωσε τα χείλη σκεπτική, και άρχισε να κοιτάει τριγύρω για έμπνευση. Το πρώτο πράγμα που παρατήρησε, ήταν τα πράγματά τους. Είχαν ψωνίσει αρκετά εχθές, και η Ιντούν τα είχε αφήσει όλα πίσω. Πώς θα τα κουβαλούσε μέχρι το σπίτι που τους εξασφάλισε ο Γκλίριον; Πάνω που ήταν έτοιμη να αναστενάξει, συνειδητοποίησε πως μόλις είχε δώσει μια σπουδαία ιδέα στον εαυτό της• είχε έρθει η μέρα της μεγάλης αλλαγής.

Ξωτικό. Ασημένια μακριά μαλλιά και σκούρα γκρίζα μάτια. Λεπτά χαρακτηριστικά, γερασμένα από τον χρόνο. Σκεφτόταν κάποιον στα εβδομήντα του ίσως. Κάποιον που θα σε έκανε να νιώθεις ασφάλεια και σεβασμό, αλλά ταυτόχρονα δεν θα του έριχνες δεύτερη ματιά. Ηρεμία.

Σηκώθηκε όρθια, και με κλέφτες ματιές μέσω του καθρέφτη προς τον Γκλίριον και τον Ούμπρο, προσπάθησε να πάρει ιδέες για τα χαρακτηριστικά του σώματος. Όταν πια τελείωσε, τα ρούχα της φαίνονταν πολύ αστεία πάνω της, έτσι μικροσκοπικά που ήταν. Άλλαξε στο αντρικό σύνολο που είχε αγοράσει την προηγούμενη ημέρα, αλλά άφησε εκτός το καπέλο. Το γιλέκο δεν κούμπωνε πάνω από το πουκάμισο, και σαν μπαλόνι η Άρυα ξεφούσκωσε λιγάκι. Έκανε μερικές στροφές, και αφού φάνηκε σχετικά ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, ξεκίνησε να τσεκάρει ένα ένα τα χαρακτηριστικά από πάνω μέχρι κάτω, τόσο για να σιγουρευτεί ότι δεν είχε ξεχάσει κάτι, όσο και για να τα απομνημονεύσει.

Περπάτησε λίγο πέρα δώθε στο δωμάτιο για να συνηθίσει το καινούργιο της ύψος, και υπενθύμισε στον εαυτό της πως πλέον ήταν ένα συνηθισμένο ηλικιωμένο ξωτικό, που σημαίνει ότι δεν μπορούσε να περπατάει πολύ γρήγορα.

Ξεκίνησε να μαζεύει τα πράγματά τους μηχανικά, όσο σκεφτόταν για κάποιο όνομα. Πήρε προσεκτικά τον ματαπά, τον έβαλε σε ένα σακούλι, κι έπειτα τον αποθήκευσε μαζί με τα υπόλοιπα στο βαλιτσάκι της. Αφού σιγουρεύτηκε ότι τα μάζεψε όλα, πριν τα πάρει και φύγει, έκανε ένα νόημα στον Ούμπρο να την κοιτάξει.

«Άρον ή Άρον» έκανε με δύο παρόμοιες χροιές, και από την αντίδρασή του κατάλαβε ότι η δεύτερη ήταν μάλλον καλύτερη. Έγραψε ένα σημείωμα στην Ιντούν—

"Σε περιμένω στο σπίτι.
Έριν"

—φορτώθηκε τα πράγματά τους, πήρε και τα κλειδιά, και ετοιμάστηκε να φύγει.

«Αν ξανάρθει από δω η Γιώτα, πείτε της πως τα πήγα όλα στο σπίτι, και να έρθει να με βρει εκεί. Της έχω αφήσει και ένα σημείωμα βέβαια αλλά... Τέλος πάντων. Καλή τύχη», είπε, και άφησε την Εστία.

Σύμφωνα με τον χάρτη, είχε πολύ δρόμο να καλύψει μέχρι το σπίτι. Ήταν όμως σε καλό σημείο, πολύ κοντά στην περιοχή των αριστοκρατών και το σπίτι των Αντβάρι. Θα είχε χρόνο να τους παρακολουθήσει και να βρει έναν τρόπο να τους πλησιάσει. Προτιμούσε κάτι φαινομενικά τυχαίο, για να μην κινήσει υποψίες.

Δεν πρόλαβε να καλύψει μεγάλη απόσταση, όταν μερικά τετράγωνα παρακάτω, έξω από το πανδοχείο "Τα τρία ελάφια", εντόπισε την Ιντούν να περπατάει φουριόζα προς το σπίτι. Η Άρυα έκανε λίγο προς τα αριστερά, και την κατάλληλη στιγμή την άρπαξε από το μπράτσο. Πρέπει να την τρόμαξε αρκετά έτσι όπως ήταν, αλλά δεν είχε και άλλη επιλογή.

«Άλφα», έκανε με νόημα, και τα μάτια της φίλης της δεν άργησαν να λάμψουν. «Κράτα και συ μια και πάμε», της είπε χαμηλόφωνα, και της έδωσε κάποια από τα χθεσινά της ψώνια. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι τους προσπέρασε, και η Άρυα σώπασε για μια στιγμή, μέχρι να απομακρυνθούν. Έριξε στα γρήγορα ένα βλέμμα τριγύρω, και έπειτα γύρισε προς την Ιντούν. «Προσπάθησε να μην με κοιτάζεις τόσο έντονα όσο είμαστε στον δρόμο. Θα έχουμε άπλετο χρόνο στο σπίτι», έκανε, με ένα μικρό μειδίαμα.
«Σήμερα και για τις επόμενες μέρες είμαι ο Άρον. Πού ήσουν;»

Θεραπευτική Μαγεία*: Αρχιμάγιστρος
Ως Αρχιμάγιστρος, ο Αλαθας μπορεί αν θεραπεύσει μέχρι και θανάσιμες πληγές σε μία ανάρτηση, με το ανάλογο κόστος Αιθέρα.

Μη ονοματισμένο θεραπευτικό Φίλτρο: Ο Αλαθας μετά από έρευνα χρόνων, κατάφερε να βρει τρόπο να δημιουργήσει ένα θεραπευτικό ποτό, εμπλουτισμένο με τον Αιθέρα και τη θεραπευτική μαγεία του, που αν το καταναλώσει κάποιος θεραπεύονται οι πληγές του σαν να τις θεράπευε ο ίδιος ο Αλαθας. Είναι ακόμα σε πειραματικό στάδιο και δεν έχει λάβει όνομα, και η συνταγή του περιλαμβάνει ζωμό από ρίζες  αγριομυρτιάς, αποξηραμένα άνθη ζίζιφου, φύλλα αγγελικής, αιθέρα, και άλλα συστατικά.

Κάτοχοι:

Αλαθας: 5 δόσεις

Ανανεωτική Μαγεία: Ειδικός
Είναι σε θέση να επαναφέρει στην πρότερη φυσική τους κατάσταση όσους έχουν δηλητηριαστεί είτε φυσικά είτε μαγικά. Χρησιμοποιεί τον αιθέρα για να τραβήξει έξω από το σώμα και σε ορισμένες περιπτώσεις και από το πνεύμα τις ουσίες και τα ξόρκια τα οποία δηλητηριάζουν τον χαρακτήρα.

Ενισχυτική Μαγεία: Προχωρημένος
Είναι σε θέση να ενισχύσει χαρακτηριστικά όπως η δύναμη, η ταχύτητα, η αντοχή, τα αντανακλαστικά και άλλα, για τον εαυτό του ή κάποιο σύμμαχο.